Verraad
Publicatie: | Laura Wattel - de Vries ©
‘Dat meen je niet! Laat Henk jou ook meer werken dan afgesproken?’
Henk is de eigenaar van het strandpaviljoen waar we werken. Ik draai regelmatig dubbele diensten om hem uit de brand te helpen, terwijl ik dit eigenlijk niet wil.
‘Ja, jou ook?’
‘Ja, ik vind het lastig om er iets van te zeggen,' Michel zucht als hij het laatste glas op mijn dienblad zet. ‘Hij heeft toch een machtspositie.’
‘Het is niet normaal zoals hij met zijn personeel omgaat. Ik ga met hem praten.’ Nog nooit heb ik het aangedurfd om het gesprek aan te gaan met Henk. Nu is het genoeg geweest. Het is tijd om voor mezelf op te komen, ik besluit het ter plekke.
‘Zal ik anders met je meegaan? Dan gaan we samen dat gesprek in, samen staan we sterk toch?’
Ik kan die jongen wel zoenen, zo opgelucht ben ik.
Zodra onze dienst erop zit, zoeken we Henk op in zijn kantoor. Het zweet staat in mijn handen en ik zal ook wel rode vlekken in mijn nek hebben, zoals altijd wanneer ik iets spannend vind.
‘Zeg Henk, kunnen we het eens over onze uren hebben?’ begin ik.
‘Wat is er met jullie uren?’ bromt Henk, weinig toeschietelijk. Dapper vervolg ik: ‘Ik vind dat je me te veel uren laat draaien. Het was vandaag...'
‘En jij?’ Henk onderbreekt me en kijkt naar Michel, ‘vind je ook dat je te veel werkt?’
‘Nee hoor,’ zegt Michel opgewekt, ‘Ik vind het prima, ik heb het hier naar mijn zin dus ik werk graag een beetje extra.’
‘Maar...’ stamel ik. De rat, de verrader, de...
‘Duidelijk.’ Henk staat op. ‘Angela, ga maar lekker van je vrije tijd genieten. Ik zal wel zorgen dat je helemaal niet meer ingepland wordt.’
‘Wat?!’
‘Michel hier neemt je uren over. Is dat ok Michel?’
Michel knikt enthousiast. ‘Ja, graag. Bedankt!’ Mij kijkt hij niet meer aan, de lafbek. De gore klootzak.
‘Dit kun je niet maken!’ ik weet niet eens tegen wie ik het heb; Henk of Michel.
‘O jawel hoor,’ zegt Henk nonchalant, ‘ik heb geen werk voor zeikerds.’
Machteloosheid overvalt me. Ik verbijt mijn tranen en loop het kantoor uit. Ik krijg Michel nog wel. Hoe weet ik niet, maar ik zal hem terugpakken. Dit laat ik niet over mijn kant gaan.
Henk is de eigenaar van het strandpaviljoen waar we werken. Ik draai regelmatig dubbele diensten om hem uit de brand te helpen, terwijl ik dit eigenlijk niet wil.
‘Ja, jou ook?’
‘Ja, ik vind het lastig om er iets van te zeggen,' Michel zucht als hij het laatste glas op mijn dienblad zet. ‘Hij heeft toch een machtspositie.’
‘Het is niet normaal zoals hij met zijn personeel omgaat. Ik ga met hem praten.’ Nog nooit heb ik het aangedurfd om het gesprek aan te gaan met Henk. Nu is het genoeg geweest. Het is tijd om voor mezelf op te komen, ik besluit het ter plekke.
‘Zal ik anders met je meegaan? Dan gaan we samen dat gesprek in, samen staan we sterk toch?’
Ik kan die jongen wel zoenen, zo opgelucht ben ik.
Zodra onze dienst erop zit, zoeken we Henk op in zijn kantoor. Het zweet staat in mijn handen en ik zal ook wel rode vlekken in mijn nek hebben, zoals altijd wanneer ik iets spannend vind.
‘Zeg Henk, kunnen we het eens over onze uren hebben?’ begin ik.
‘Wat is er met jullie uren?’ bromt Henk, weinig toeschietelijk. Dapper vervolg ik: ‘Ik vind dat je me te veel uren laat draaien. Het was vandaag...'
‘En jij?’ Henk onderbreekt me en kijkt naar Michel, ‘vind je ook dat je te veel werkt?’
‘Nee hoor,’ zegt Michel opgewekt, ‘Ik vind het prima, ik heb het hier naar mijn zin dus ik werk graag een beetje extra.’
‘Maar...’ stamel ik. De rat, de verrader, de...
‘Duidelijk.’ Henk staat op. ‘Angela, ga maar lekker van je vrije tijd genieten. Ik zal wel zorgen dat je helemaal niet meer ingepland wordt.’
‘Wat?!’
‘Michel hier neemt je uren over. Is dat ok Michel?’
Michel knikt enthousiast. ‘Ja, graag. Bedankt!’ Mij kijkt hij niet meer aan, de lafbek. De gore klootzak.
‘Dit kun je niet maken!’ ik weet niet eens tegen wie ik het heb; Henk of Michel.
‘O jawel hoor,’ zegt Henk nonchalant, ‘ik heb geen werk voor zeikerds.’
Machteloosheid overvalt me. Ik verbijt mijn tranen en loop het kantoor uit. Ik krijg Michel nog wel. Hoe weet ik niet, maar ik zal hem terugpakken. Dit laat ik niet over mijn kant gaan.