Hij voelt iets in zijn rug prikken.

‘Gewoon doorgaan met pinnen, opa.’

Koen pakt zijn geld uit de automaat en draait zich voorzichtig om. Een knappe jongen in een duur maatpak slaat joviaal een arm om zijn schouder. ‘We gaan nu even gezellig naar jouw huis, want ik heb vernomen dat jij een heel mooie collectie horloges hebt. Vooral die van Patek spreken mij erg aan.’

Koen recht zijn rug. ‘Je hoeft geen geweld te gebruiken, jongeman. Ik loop rustig met je mee.’

Na ongeveer vijf minuten lopen komen ze bij zijn huis aan. De jongen heeft geen woord meer gezegd. Hij opent zijn voordeur. Koen voelt een aangenaam kriebeltje van opwinding in zijn buik. De jongen geeft hem een duw. ‘Doorlopen.’ Koen richt het woord tot hem. ‘Luister knul. We doen allemaal wel eens domme dingen. Ga nu maar gewoon mijn huis uit en we vergeten het. ’

De jongen schiet in de lach. ‘Leuk geprobeerd, opa. Haal nu maar even de horloges uit de kluis.’ Koen haalt zijn schouders op. ‘Het is jouw leven.’ Als de jongen naar de muur rechts van hem kijkt ziet hij dat de wand behangen is met foto’s. Op het haltafeltje staan diverse bokalen. Hij pakt er een op.

Koen van  Klaveren. Olympisch bokskampioen.