Timo Dageraad schrijft!
Publicatie: | Timo Dageraad ©
Een metafoor uit het zenboeddhisme maakt duidelijk dat de menselijke taal per definitie tekortschiet: Woorden zijn als vingers die wijzen naar de maan.
Filosofisch beschouwd is alle taal fictie: de ervaring zelf is immers ongrijpbaar. Woorden hebben wel de kracht om dichtbij te komen; ze geven richting, een referentiekader. Het gaat om jouw kijk op de maan!
Luigi Pirandello verwoordt het als volgt (Denken over dichten, red. J. den Boeft, 1994):
Het gaat niet om het imiteren of nadoen van het leven, om de doodeenvoudige reden dat er geen leven is dat als een werkelijkheid op zich bestaat, dat kan worden nagemaakt met eigenschappen die het toebehoren; het leven is een continue en onomlijnde stroom en het heeft geen andere vorm dan die welke wij het van tijd tot tijd geven, oneindig gevarieerd en voortdurend veranderend.