Jan Schuuring schrijft!
Publicatie: | Jan Schuuring ©
'Ze stonden op een duin midden in een land van lage zandkapen en vuilbruine stranden, schuimomwoeld door een grijze zee die zich tweemaal per etmaal sissend en bulderend verhief en zich even vaak teleurgesteld terugtrok. Iskander wees vooruit met een bruine vinger en wendde zich vragend tot zijn metgezel, die zich een paar dagen geleden ongevraagd bij hem had aangesloten en niet meer van zins scheen hem te verlaten.'
Dit is het 'aangeklede' stukje. Er staan veel bijvoeglijke naamwoorden en bijwoorden in. Regelmatig lees ik in schrijfboeken dat we daar terughoudend mee 'moeten' zijn, vooral met de bijwoorden. Het 'teleurgesteld' is zo'n woord dat dan geschrapt zou worden.
Dit tweede stuk heeft verreweg mijn voorkeur; dat is toch wat schrijven hoort te zijn?
(Alleen 'de bruine vinger' haalde me even uit mijn leesflow. Dat komt omdat Adriaan van Dis ooit op de teevee vertelde over de Indonesische gewoonte in plaats van wc-papier een spons en water te gebruiken. 'Wij zijn niet bang voor een bruine vinger', zei hij.)
