Rijklaar
Publicatie: | Wijnand Raben ©
dat ze mocht sterven stond daar geschreven
in zijn hand was ze als dooi dat was gestrand
hij vouwde open, wist van haar zachte kant
waar hij had aangelegd was nog leven
het klauteren er naar toe leek onbegonnen
de huid was als een uitgebloeide roos
het boeide dat ze hem op die plek uitkoos
waar hij was voelde broos en niet verzonnen
op haar erf was het logeren meer dan waar
de benen de plooien in haar zachte buik
maakte van wat hij beleefde een avontuur
voor zijn laatste werkstuk was ze nog niet klaar
de vorst logeerde nog bij de bessenstruik
het bleef lastig het aanpakken van het stuur