ze ligt in het gras
met gesloten ogen
dromend over die ene dag
die dag was voorbijgevlogen
 
vandaag is het een jaar geleden
het was op een maandag
dat ze hem voor het eerst
zomaar in de trein zag
 
ze zag hem en bleef kijken
de bliksem sloeg in
hij keek ook naar haar
dat was het begin
 
ze stapten allebei uit
op het volgende perron
ze liepen samen
naar het eind van het station
 
de dag was net begonnen
ze pakten elkaars hand
er bestond geen tijd
en geen afstand
 
ze brachten de dag samen door
hadden alleen oog voor elkaar
ze praatten en praatten
hun uren waren kostbaar
 
het werd avond
ze keken op de klok
ze moesten afscheid nemen
hun laatste trein vertrok
 
sinds die dag hebben ze contact
ooit zullen ze elkaar weer zien
van haar ouders moest ze wachten
volgend jaar wordt ze achttien