Kling klokje klingelingeling
Publicatie: | Iris Zwaneveld ©
Kling klokje klingelingeling?! Ik hoor je al denken “Het is toch geen Kerst?”. Dat klopt, maar de lente is in aantocht en de sneeuwklokjes staan reeds te pronken in de theetuin van Weesp. Heb je ze al gezien? De witte bloempjes steken moedig boven de nog koude grond uit. Het is een waar feestelijk gezicht!
Van oudsher zijn sneeuwklokjes een teken van de naderende lente. Een seizoen waar ik in de koude en vooral natte wintermaanden ontzettend naar uitkijk. De kleine bloemen herinneren mij eraan dat er zelfs in de laatste wintermaanden, altijd een sprankje hoop is en de lente niet lang meer op zich laat wachten. De dagen worden weer langer, de temperatuur begint te stijgen en de natuur ontwaakt langzaam uit haar winterslaap. Ik verheug me al op de prachtige veranderingen die de lente met zich meebrengt!
Naast de sneeuwklokjes brengt de lente ook een verandering in het daglicht met zich mee. Ok, ok, ik sta nog steeds in het donker op en ga nog steeds in het donker weer naar bed. Desalniettemin is het een plezierige gedachte dat binnenkort de zonnestralen, vergezeld door vrolijk vogelgezang, weer door het raam naar binnen zullen gluren.
Een grote MAAR (in hoofdletters). De regen is momenteel echt een spelbreker. Helaas een onvermijdelijk onderdeel van deze periode, en kan soms wat somber en druilerig zijn. Het is daarentegen een zegen voor de natuur. De regen geeft de bloemen en planten de broodnodige voeding om te groeien en bloeien. Zo tonen nu ook de krokusjes geleidelijk hun prachtige kleuren bij de grasveldjes rondom het Aquamarin. Dus laat ik de regen maar omarmen als een noodzakelijk kwaad. Eerst regen, dan pas zonneschijn.
De sneeuwklokjes in de theetuin en de krokusjes rondom het Aquamarin zijn slechts het begin van een nieuw seizoen vol met kleuren, geuren en warmte. Laten we onszelf openstellen voor de schoonheid van de lente, wetende dat ze ons zal betoveren met haar pracht en praal. En ja, ik spreek hier even namens ons allen. Volgens mij staan we namelijk allemaal te springen om de koude winterlucht te verruilen voor een zachte lentebries.
De lente is in aantocht en ik kan niet wachten om haar volledig te omarmen. Kling klokje klingelingeling!
*Kleine side note: Geschreven in februari 2024