Als je pijn hebt is het of je uit het leven wordt gelicht, het gevoel is dominant en het lijkt of je de pijn bent, er is alleen maar die pijn en in gesprekken wil je het erover hebben en je vindt het vanzelfsprekend dat de ander luistert, aandacht heeft voor jouw verhaal over jouw pijn. Je bent niet meer de rivier op weg naar de grote zee waar alle rivieren in uitkomen en geen rivier meer zijn, alleen water. De pijn is als het obstakel wat de rivier tegenkomt, de rivier stroomt niet langer vrijuit, het stromen stropt.